Achter een trigger zit een emotie, en achter die emotie zit een wond. We bouwen allemaal onbewust mechanismes op om die wond te beschermen en geen pijn en ongemak te voelen. Maar wat gebeurt er als we stoppen met beschermen, en de pijn en het ongemak er gewoon laten zijn? Wat als pijn en ongemak juist signalen van herstel zijn? Dat die signalen je dus willen vertellen dat het ook anders kan? Dat je triggers je laten zien dat verandering IN JOU begint en dat alle voeding om te groeien al aanwezig is? Je hoeft dus alleen maar het licht te laten schijnen op de wond!